Tomi Ungerer - "Fornicon"

"Fornicon" is een boek uit 1969 met erotische cartoons van de Franse tekenaar Tomi Ungerer. Het toont het menselijk genot als de functie van apparaten, die door het koele menselijke vernuft in de meest bizarre vormen zijn ontworpen om orgasmes op te wekken. Ze wringen een beetje, deze cartoons, niet omdat ze moralistisch zouden zijn over auto-erotiek, maar omdat we ons misschien betrapt voelen: het steeds opnieuw streven naar dat bevrijdende orgasme met behulp van onpersoonlijke werktuigen (denk ook aan porno), heeft iets weg van een gesloten, compulsief circuit, van binnenuit logisch en heerlijk, van buitenaf vreemd, leeg, tot meewarigheid stemmend. Ungerer oordeelt niet, zijn verwondering is voldoende om ons aan het denken te zetten.
Het boek is nog wel tweedehands te krijgen.
Het dildo-fietszadel (tekening 2) was trouwens als vóór Ungerer bekend, en er bestaan foto's van werkende modellen. Ik neem graag aan dat menige vrouwelijke lezer dit helemaal niet zo'n belachelijk idee vindt.

Voor de fijnproevers

(Klik om te vergroten)

Van de bizarre erotische fantasieën vind ik die het intrigerends die in het gewone taalgebruik al heel onschuldig ingebakken zitten. "Een lekker stuk," "een appetijtelijk dame", "je ziet eruit op om te eten" - het zijn voorbeelden van beeldspraak waarin men de ander, gereduceerd tot het vlees waaruit die nu eenmaal bestaat, zegt te willen verorberen. Ook de vele associaties tussen het seksuele en het culinaire zijn bekend. Dat het een kleine stap zou zijn naar daadwerkelijk kannibalisme is natuurlijk een mond vol, maar ik begrijp wel waar deze bizarre fantasie vandaan komt. De clichématige cartoons met het blondje in de kookpot van likkebaardende inboorlingen prikkelen heus door andere zaken dan hun humor. De beruchte internetkannibaal Meiwes, die een paar jaar geleden wereldnieuws was, verklaarde dat zijn fascinatie was begonnen met de heks van Hans en Grietje, en er zullen wel meer kindertjes geweest zijn die spannende rillingen kregen van deze vleesetende dame. Ik bedoel maar dat we ons niet meteen op de bank van een psycholoog hoeven te laten fileren omdat we deze fantasie koesteren, zij het als de sadistische smulpaap, of zij het als het gebonden, ingeöliede, op een ovenschaal geprepareerde slachtoffer.
Er bestaat een website die op tamelijk smaakvolle en humorvolle wijze de liefhebber bedient (laatste foto hierboven).